31 października 2025, Wrocław, klub Tony

Wiele przesłanek zapowiadało ponury charakter tego koncertu. Głęboka jesień, Halloween, upiorne przebrania i zespół niemający żadnej optymistycznej ani wesołej piosenki w swoim repertuarze, zaś często strach czyniący podmiotem tekstów swoich utworów. I choć nawet całkiem interesująco można by sobie taki ponury koncert Heimy wyobrazić, to jednak nikt nic nie stracił na tym, że miał on zupełnie inny charakter.

Muzyka Heimy ma chyba tę właściwość, że teksty o egzystencjalnym strachu kieruje ku lekkości. Można to określić mianem lekkostrawnego pesymizmu lub swego rodzaju pokrzepienia – środka, który potocznie mówiąc „pozwala wyjść z dołka”. Dlatego koncert Heimy miał w sobie coś ze zbiorowej terapii. Zespół, który z wielką serdecznością odnosi się do publiczności, publiczność, która zna wszystkie piosenki, kameralna sala szkoły muzycznej, czyli miejsce, gdzie wykuwa się osobista relacja z muzyką – wszystko to wytworzyło atmosferę bliskości, bezpieczeństwa, bardzo ciepłego wzajemnego kontaktu.

Był to koncert, podczas którego usłyszeliśmy tylko „same znane numery”, trochę jak na festiwalowej trasie supergwiazdy z bogatą dyskografią. Heima jest takim specyficznym zespołem, który ma tylko same znane piosenki, bo każdej z nich poświęca dużo uwagi w promocji swojej twórczości, nie produkuje zapchajdziur, każdy utwór ma być ważnym werbalnym i artystycznym przesłaniem. Tak też zagrali każdy z nich, z mocą zespołu czerpaną z energii pozytywnych interakcji pomiędzy każdym z muzyków. Nie było scenicznej sztuczności i koncertowych przebieranek, choć mieli na sobie halloweenowe kostiumy. Heima nawet w przebraniach jest autentyczna i nawet, gdy ostentacyjnie chce straszyć, przyciąga do siebie ludzi.