Muzyka drugiego planu robi tu świetną robotę. Za tym frontowym rapem i rytmem tak surowym i ciętym, że od razu wiadomo, jak bardzo poważnie należy te wypowiedzi traktować, rozbrzmiewa coś, co rozmiękcza je w polocie abstrakcji. Jak te epickie wstawki w zakończeniu „Interview”, jak szumy przestrzeni w „Nepoznáme sa?”, jak niczym anielski śpiew chóru w „Šetril som slzy na niečo lepšie!!!”. Berlin Manson Rozszerzają w ten sposób rzeczywistość, tę, którą tak bez filtra portretują w tekstach.
Bardzo mi się to podoba, bo wychodzą tym samym poza hip-hopowe konwencje, z których czerpią dużo, ale jednak nie do końca tak można określić ich muzykę. Rap, który trafnie komentuje codzienność, szczególnie tę trudną do wyrażenia w ładnych słowach, jest w twórczości Berlin Manson ważnym elementem, ale zespół nie poprzestaje na samym komentowaniu, jak większość twórców tego gatunku. Swoją wypowiedź wplata w artystyczne kompozycje, rozszerza ją poza dosłowność, wprowadza element kreacji, który jest wyznacznikiem sztuki.
Płyta „Polámeme svoje ID?” jest na swój sposób poważna, choć jej długość tego nie zapowiada. Wiadomo, że trzeba traktować serio, to o czym Berlin Manson śpiewa. Ale jednak gorycz, gniew czy bunt to tylko jedna z wersji tej opowieści. Jest jeszcze zasługująca na uznanie gra zespołu, głębia muzyki, trochę sentymentalnych cytatów z lat osiemdziesiątych, a nawet liryzmu ładnych melodii, jak w „Demo na ďalší album” czy „Soundtrack k inscenácii ORLANDO (Divadlo komedie)”. Słuchając płyty „Polámeme svoje ID?” mam wrażenie obcowania z twórczością ludzi zakochanych w muzyce i jej, zdaje się nieograniczonych, możliwościach wyrażania złożonej wrażliwości.
Zespół Berlin Manson znalazł się w gronie artystów, którzy wystąpią na tegorocznym OFF Festivalu w Katowicach. Przypuszczam, że może to być jeden z ciekawszych koncertów, jakie odbędą się w dniach 1-3 sierpnia 2025, więcej o nich przeczytacie w komunikacie organizatora.